Szkło hartowane

To szkło bezpieczne o bardzo szerokim zastosowaniu w budownictwie, architekturze wnętrz, meblarstwie, produkcji przemysłowej urządzeń. Szkło hartowane oznacza się skrótem ESG, a szkło termicznie wzmacniane TVG / tzw. półhart

Hartowanie szkła polega na nagrzaniu szkła do wysokiej temperatury (620–680°C) i gwałtownym wystudzeniiu w strumieniu sprężonego powietrza, na skutek czego w warstwie powierzchniowej powstają naprężenia ściskające, co znacznie podwyższa wytrzymałość szkła.

Szkło hartowane charakteryzuje się wyższą sprężystością oraz wytrzymałością mechaniczną i termiczną niż szkło odprężone float; jest bezpieczniejsze, ponieważ po stłuczeniu rozpada się na drobne niekaleczące kawałki (szkło odprężone rozpada się na niebezpieczne igły).

Zastosowanie szkła hartowanego:

• szkło monolityczne (pojedyncze płaskie i gięte): ścianki działowe, okładziny ścienne, drzwi, przeszklenia, kabiny prysznicowe, blaty stołów, półki szklane, szkło meblowe
• użyte w laminatach: zadaszenia, balustrady i barierki, przegrody bezpieczne, szyby windowe, podłogi i stropy, dachy
• użyte w laminatach i poddane dodatkowym procesom technologicznym: podłogi, podesty i schody z anty-poślizgiem, balustrady z nadrukiem UV lub malowane
• dekoracyjne szkło lodowe (utrwalony efekt drobno-tłuczonego szkła): meblarstwo i architektura wnętrz

Ograniczenia związane z obróbką szkła po hartowaniu

Szkła już zahartowanego nie poddaje się dalszej twardej obróbce (takiej jak cięcie, wiercenie, szlifowanie krawędzi) – jest to związane z dużym ryzykiem uszkodzenia formatki lub trwałego jej osłabienia. Niemniej szkło już zahartowane można:

• piaskować
• nadrukować
• pomalować farbą wodorozcieńczalną

Anizotropia

to cecha fizyczna szkła hartowanego ESG – polega na uwidaczniających się w świetle spolaryzowanym kolorowych plamach.

W procesie hartowania szkła w jego w przekroju pojawiają się strefy różnych naprężeń, które powodują podwójne załamania promieni świetlnych w szkle. Jeśli szkło sodowo-wapniowo-krzemianowe (ESG lub TVG) jest obserwowane w świetle spolaryzowanym, pola naprężeń są widoczne jako szare lub kolorowe obszary, ciemniejsze cętki lub pasma na powierzchni szyb. Strefy naprężeń i efekty anizotropii wynikają więc z procesu hartowania szkła. Są one widoczne pod określonym kątem i w określonych sytuacjach instalacyjnych. Zmiana kąta patrzenia na dany obszar szkła powoduje znikanie tego zjawiska.

Anizotropia, zgodnie z obowiązującymi wytycznymi technicznymi i normą europejską EN 12150 jest traktowana jako cecha fizyczna szkła hartowanego i w żadnym wypadku nie jest wadą szkła.